“My lunch with Anna”
Alain Buffard
LA FUNDICIÓN
EKAINAK 21, ASTEAZKENA |19etan. Sarrera Doan
Iraupena 58 minuto
Eneko Lorenteren aurkezpena
Amerikako dantza postmodernoko figura gidaria, Anna Halprinek zalantzan jartzen du mugimenduaren aniztasuna gure eguneroko keinuei buruzko ikerketatik abiatuta. Lan hori 1950eko hamarkadaren amaieran hasi zuen San Frantziskoko tailerrean.
1996an Alain Buffard koreografo frantsesaren eta Anna Halprinen arteko topaketak anaiarteko lankidetza emankorra hasi zuen.
“Mi almuerzo con Anna” erretratu eta elkarrizketa antzeztuta da, non keinua eta hitza elkartzen diren. Espazio irekietan eta itxietan bost bazkari antzeztu direla eta, behin eta berriz eztabaidatzen dira lan-prozesuak, mugimenduari eta eguneroko keinuei buruzko esperimentuak.
Laguntza Instituto Francés de Bilbao
Alain Buffard (1960-2013)
Maiz Jéròme Bel eta La Ribotekin konparatzen zaio, gorputzaren erabilera ikonoklasta dela eta. Alain Buffard 1978. urtean hasi zen dantzatzen Alwin Nikolaisekin batera Angersko Dantza Garaikideko Zentro Nazionalean. Brigitte Farges eta Daniel Larrieuren interpretea eta Villepoixeko Galerie Annen laguntzailea; horrez gain, Norvegiako prentsako berriemailea izan zen, eta Frantzian ikusizko arte-berriak eman zituen.
1988an lehenengo piezaren koreografia egin zuen bakarka (Bleu nuit), eta atzetik etorri zen Wagnerren Les Maîtres Chanteurs, Claude Régyren zuzendaritzapean Théâtre du Châteleten. Halaber, Gilles Bourdosen Disparus film luzearen sekuentzia batean parte hartu zuen. 1996an bi topaketa erabakigarri izan zituen. Bata, Judson Dance Theaterreko Yvonne Rainer dantzari eta koreografoarekin Continuous Project pieza berregin zenean eta, gerora, Anna Halprinekin My Lunch with Anna egiteko.
2001eko urtarrilean, Valenciennesko Pier Paolo Pasolini gunean bizitzen ari zenean, Devices 3.1 (Anne Laurent, Laurence Louppe eta Claudia Triozzirekin) eta Des fait et gestes défaits filma aurkeztu zituen. Urte bereko apirilean, Good for… sortu zuen, Good Boyren materialetatik. Bertako gailu bat Centre d’art contemporain du Cresteterako eta 2002. urtean Dé-marche zuzendu zuen Jan Kopp ikusizko artistarekin. Urtebete beranduago Wall Dancin’ / Wall Fuckin’ aurkeztu zuen La Rochellen eta 2005ean Les Inconsolés Pompidou zentroan.
- urtean (Not) A love song sortu zuen. Diziplina anitzeko pieza bat da eta ikusizko eta musikako oroimen kolektiboari aurre egiten zaio. 2008an, EAT bideo-instalazioa egin zuen Sebastien Meunierrekin eta Self and Others, artista plastikoen eta ikusizko artisten laguntzaz.
Eneko Lorente, UPV/EHUko arte eszenikoen graduondoko ikasketa-zuzendaria eta ikaslea, FormaPoveraLab performazioko sorrera- eta ikerketa-taldean dago.
2020an Coreografíar la experiencia urbana: RSVP. Cycles, de Anna & Lawrence Halprin, ikerketa-artikulua argitaratu zuen AusArt Journal for Research in Art. 8n (2). Testuak hausnarketa kritiko bat egiten du joan den mendeko bigarren erdian, globalizazioa areagotu eta gizartea hausten ari zen horretan, industria-hiriek jasan zituzten hiriko berroneratze- eta suspertze-prozesu sakonei buruz.
Hirurogeiko hamarkadan, ondorengo hamarkadako egitura-krisia azaldu baino lehen, Lawrence Halprin hiriko arkitektoak eta paisajistak, Anna Halprin dantzari eta koreografo garaikidearekin batera, diziplina arteko ikerketa-metodologia berezia, RSVP Cycles izenekoa, garatu zuen. Ikerketa-metodologia horren helburua zen hirigunearen esperientzia galtzen ari zen zentzuari eta pixkana jasaten ari zen desitxuratzeari erantzutea.
RSVP Cycles akronimoak hiriguneen diseinu-prozedura bati erantzuten dio. Tokian dauden baliabideak zehatz-mehatz aztertzen dira, gero partiturek gidatzen dituzten ibilbideak proposatzen dira. Idazpen koreografikoen antzekoak dira. Azkenik, ebaluazioak esku-hartzeetara eta performanceetara darama, hiri-esperientziarekiko sentsibilizatu esanahi berria emateko.
Robert Lapage eszena-zuzendariak eta dramaturgoak RSVP Cycles metodologia ondoren sormen eszenikoari aplikatu zion Quebeceko Théâtre Repèreren.